Paseniño, paseniño
vou pola tarde calada
de Bastabales camiño.
Camiño do meu
contento;
i en tanto o sol non se
esconde
nunha pedriña me sento.
E sentada estou mirando
como a lua vai saindo,
como o sol se vai
deitando.
Cal se deita, cal se esconde
mentres tanto corre a lua
sin saberse para donde.
Rosalía de Castro
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario